Nalet Islama, ljudska ljubomora i Božja providnost. Lekcije povijesti

Sto godina nakon Muhamedove smrti muslimani (bolje tako reći nego arapi, jer je ne mali dio pokorenih naroda prelazio na Islam radi izbjegivanja teških poreza i maltretiranja; BiH, Srbija, Crna Gora,... i ostali dio Balkana nisu iznimka) su pokorili bez milosti, uz najgoru vrst okrutnosti koja ih karakterizira kao neprijatelje križa Isusa Krista, cijelu sjevernu Afriku, skoro sav Iberijski poluotok, napadajući konstanto Istočno Rimsko Carstvo sve do naleta prema Carigradu, došavši konačno do današnje južne Francuske.

Tu zadobiju najjači poraz do tada od franačkog vođe Karla Martela, 732. Budući je kultura arapa muslimana izrazito parazitska, koja živi od poreza pokorenih, počinje dekadencija njihovog imperija: nema novih posjeda, nema novih robova, a oni su nesposobni za dobar i učinkovit rad; nužno idu unazad.

Zapadna Evropa počinje stajati na noge. Sin Karla Martela je Pipin Mali, otac Karla Velikog, de facto obnovitelja Zapadnog Rimskog Carstva. Počinje u glavnim crtama konfiguracija Kršćanstva na Zapadu. Predmet velike ljubomore Carigrada, koji se smatrao jedinom prijestolnicom i nasljednicom Rimskog carstva.

Tadašnji Rim je bio selo, i vladajući krug Carigrada gledao je na Rim s prezirom. Šizma 1054 nije rezultat jednog slučajnog hira vladajućih tih godina; posljedica je čitavog mentaliteta koji je zazorno gledao na to "selo". Ali veličina Rima nije bila u njegovoj svjetovnoj moći, već u nasljeđu Petrove stolice. To Patrijarsima poručuje posebno Sv. Grgur Veliki. Ja, kao vođa kršćana po Kristovoj volji, ne mogu ne ispuniti njegovu volju. Tu je potrebna vjera.

[Karlo Veliki između Pape Gelazija i Pape Grgura Velikog]

Carigrad je nije imao. I kao posljedica gubitka te vjere, pada pod Islamom.

No, u isto vrijeme dok Istok, prekrasni i sjajni, kršćanski Istok pada pod pustinjskim primitivnim jahačima, Zapad stasava i raste pod okriljem zaštite prave vjere. Taj kršćanski Zapad sputava Islam, izbajuje ga čvrsto i definitivno sa Iberijskog poluotoka, stalno ga vrebajući po Mediteranu i po Sjevernoj Africi. Zapadni križari, potiskuju muslimane u Svetoj Zemlji bez pomoći ljubomornog Istočnog Rimskog Carstva. Kršćanska Poljska i Zapad potiskuju Turke pod Bečom, i opet, gubeći roblje i porez, turski imperij počine neizostavno i sigurno tonuti.

Pojavljuje se veliki saveznik Muhamedov u srcu Evrope: protestantizam. No, u to isto kobno vrijeme otkriva se Amerika, i bezbrojne duše su privedene Kristu napuštajući poganstvo. Put u Ameriku je financiran između ostalog tražeći ne samo trgovačke rute prema Istoku, već za imati vojni pristup u zaleđe islamskog imperija. Zlato iz Amerike bilo je namjenjeno financiranju rata protiv arapa u Sjevernoj Africi. Nažalost, projekt spriječen ratom s protestantima.

Zašto je pao kršćanski Istok? Zbog nevjere. Dali su leđa Kristovom namjesniku na zemlji. Nije moglo biti blagoslova.

Ali, dok se gubio Istok, dobivao se krajnji Zapad za Sina Božjeg. Božja providnost nikad se ne gasi.

Što se događa danas? Danas se događa prokletstvo prvenstveno u Zapadnoj Evropi JER NEMAMO PAPU. Umjesto Kristovog Vikara tu je Sorosov perilac muslimanskih nogu. Tu je agent Novog Svjetskog Poretka koji zaziva prokletstvo na cijeli Zapad.

I nemoguće je imati oporavak Zapada dok Sveta Stolica stoji okupirana nekatoličkim uljezima. Samo u znaku prave, jedine Katoličke vjere može se spasiti i Istok i Zapad.

Dok se ta vjera ne povrati... naučimo se iz povijesti pada Istoka i uspona Zapada.

Tko sjedi na Svetoj Stolici, glavni je problem današnjice.